ต้นเลียบต้นนี้ มีมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๒ (พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย) มีอายุไม่ต่ำกว่า ๒๐๐ ปี เคยมีคนเห็นงูบองหลาขนาดใหญ่มาก (งูจงอาง) ๒ ตัว มาอาศัยอยู่ ในช่วงเดือนห้าหน้าแล้ง งูบองหลาทั้งสองตัวนั้นจะออกมาจากบริเวณต้นเลียบ ไปหาน้ำกินที่คลอง สมัยก่อนบริเวณนี้รกมาก ใครเข้ามาถึงกับหลงกลับบ้านไม่ถูก แม่ทวดครูทุม (อ.ประทุม หมวดเพ็ง) ชื่อแม่ทวด “บุญ” ก็เดินหลงเข้ามาในบริเวณที่แห่งนี้จนกลับบ้านไม่ถูกเสียชีวิตที่นี่เช่นเดียวกัน ชาวบ้านจึงเชื่อว่าต้นเลียบใหญ่ต้นนี้คงเป็นที่สิงสถิตของทวด เลยพากันเรียกว่า “ทวดต้นเลียบ” ปัจจุบันเป็นต้นไม้หลักของบ้านออกวัดที่แลดูสูงเด่นเป็นสง่า อยู่ตรงใจกลางหมู่บ้านมองเห็นมาแต่ไกล เชื่อว่ามีรุกขเทวดา และพากันนับถือต่อๆกันมา ตั้งแต่สมัยโบราณ ทุก ๆปี ในคืนวันที่ ๑๒ เมษายน ชาวบ้านจะจัดงานรับเทดา (เทวดา) ในวันที่ ๑๓ เมษายน จะมีการบูชาต้นเลียบ โดยการนำผ้าไปผูกรอบโคนต้นและในช่วงบ่ายจะจัดพิธีรดน้ำขอพรผู้สูงอายุ ที่ศาลาเอนกประสงค์ซึ่งอยู่บริเวณใกล้เคียงกับทวดต้นเลียบไปด้วย เป็นที่น่าสังเกตว่า หากกิ่งเลียบหักลงมาทางทิศใด มักจะมีผู้สูงอายุที่อยู่ทางทิศนั้น เสียชีวิต จะโดยเหตุบังเอิญหรืออะไรก็แล้วแต่ เหตุการณ์แบบนี้มีมาตั้งแต่สมัยอดีต และปัจจุบันก็ยังคงเป็นเช่นนั้นอยู่เสมอ