ไม้ขาหยั่ง เป็นของเล่นพื้นบ้าน ใช้ไม้ไผ่ทำเป็นขาเดิน ๒ ข้าง คล้ายเป็นขาเทียม เพื่อใช้ก้าวย่างเดินจะทำให้ตัวสูงขึ้น ขาหยั่งมีชื่อเรียกต่าง ๆ กัน เช่น ขาย่าง โกกเกก โถกเถก เป็นต้น การเล่นขาหยั่ง มีลักษณะบางประการคล้ายกับเล่นเดินกะลา ซึ่งชาวกะเหรี่ยงบ้านโป่งกระทิงบน ตำบลบ้านบึง อำเภอบ้านคา เล่าให้ฟังว่าการเดินขาหยั่ง และกะลามีมานานแล้ว การเล่นทั้งสองชนิดอาจจะเกิดจากความจำเป็นที่จะต้องแก้ปัญหาในชีวิตประจำวัน เช่น ในพื้นบ้านชนบทมักจะผูกมัดวัวควาย หรือเลี้ยงสัตว์ไว้ใต้ถุนบ้าน การเดินเข้าไปในใต้ถุนอาจสกปรก จึงใช้การเดินด้วยกะลา ต่อมาจึงประยุกต์ใช้ขาหยั่งเดินแทนในที่มีโคลนตมเฉอะแฉะมากขึ้น ขาหยั่งจะใช้ไม้ไผ่ ๒ ลำขนาดพอเหมาะ แข็งแรง ใช้มีดเหลาลำไม้ไผ่ให้เรียบ เหลือแขนงไผ่หรือกิ่งไผ่ที่แข็งแรงไว้สำหรับเหยียบเดิน หากแขนงไผ่ไม่ทนทานและแข็งแรง ผู้ทำขาหยั่งจะเจาะรูลำไม้ไผ่ให้สูง เท่า ๆ กัน ใช้ไม้ เนื้อแข็งทำเป็นเดือยหรือสลัก เพื่อให้เท้าเหยียบได้สะดวกยิ่งขึ้น บางทีจะใช้ผ้าพันเดือยไม้เพราะจะทำให้ไม่เจ็บเท้า การเล่นขาหยั่งมักนิยมเล่นในหมู่ของเด็กที่มีอายุตั้งแต่ ๑๐ ปีขึ้นไป เด็กเล็ก ๆ เล่นอาจเกิดอันตรายได้ ในปัจจุบันนี้ การเดินขาหยั่งหน่วยงานต่าง ๆ พายายามจะอนุรักษ์ไว้ในรูปแบบอื่น ๆ เช่น จัดแข่งขันในประเพณีเทศกาลต่าง ๆ ดังที่พวกชาวเขาจัดให้มีการแข่งขันกีฬาพื้นบ้าน โดยนำเอาการเดินขาหยั่งมาวิ่งแข่งขันกัน เรียกว่า เดินขาโถกเถก หรือวิ่งขาโถกเถก จะมีอุปกรณ์เล่น คือ ขาหยั่ง ๑ คู่ ใช้เท้าเหยียบที่ยืน หรือเดือยไม้ทีละข้าง เดินหรือวิ่งไปให้เร็วที่สุด กติกาการเล่น ใช้ระยะทางจากเส้นเริ่มต้น ถึงเส้นชัย มีระยะทาง 50 เมตรทุกคนจะต้องยินอยู่บนไม้ไผ่ตลอดทาง ถ้าล้มจะต้องกลับไปเริ่มต้นที่เส้นกำหนดเดิมใหม่ การเข้าเส้นชัยจะพิจารณาจากแนวลำตัวที่ถึงจุดเส้นชัย ในอำเภอบ้านคานำการละเล่นชนิดนี้มาแสดงในงานประเพณีต่าง ๆ ของอำเภอ และของจังหวัดราชบุรีเพื่อแสดงความเป็นเอกลักษณ์ของวิถีชีวิตชาติพันธุ์ไทยกะเหรี่ยง ซึ่งได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยว และประชาชนจากที่อื่น ๆ เนื่องจากเป็นเรื่องแปลก และได้แสดงความสามารถในการทรงตัวด้วย