กลองยาว เป็นเครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง ประเภทตี ที่ชนชาวอีสานนำมาใช้ในการประกอบดนตรีพื้นบ้านอีสาน ที่ประกอบเข้ากับดนตรีพื้นบ้านอีสานประเภทอื่น ๆ โดยทำขึ้นเองที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ ที่สืบทอดต่อๆ กันมา เพื่อใช้ประกอบการละเล่นงานรื่นเริงต่าง เช่น นำขบวนผ้าป่า กฐิน ต้อนรับแขก งานบวชนาค แสดงกลองรำ กลองยาว หรือกลองยาวประยุกต์

บ้านใหม่ร่องหวาย หมู่ ๑๑ ตำบลดงมหาวัน เป็นหมู่บ้านที่แยกมาจากบ้านร่องหวาย หมู่ ๒ เมื่อปี ๒๕๒๑ โดยในปี พ.ศ.๒๕๐๗ มีประชาชนอพยพมาจากภาคอีสาน เช่นจังหวัดอุบลราชธานี ขอนแก่น อุดรธานี และจังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือเป็นส่วนใหญ่ เริ่มแรกคณะกลองยาว เริ่มต้นจาก นายอำนวย นามแสงกลาง ขณะนั้นดำรงตำแหน่ง ผู้ช่วย-ผู้ใหญ่บ้านร่องหวาย หมู่ ๒ เข้าร่วมคณะกลองยาวบ้านร่องหวาย โดยมีนายเสาร์ สาระพันธ์ เป็นผู้ก่อตั้ง และหัวหน้าคณะกลองยาว รวมกลุ่มเป็นคณะโดยจัดแสดงตามงานประเพณีต่าง ๆ ของชุมชน ในระดับตำบล จนเป็นที่รู้จัก และออกแสดงในระดับอำเภอ จังหวัด จากนั้นมาบ้านร่องหวายมีจำนวนประชากรเพิ่มมากขึ้นจึงทำการแยกหมู่บ้านใหม่เป็นหมู่บ้านใหม่ร่องหวาย หมู่ ๑๑ และนายอำนวย นามแสงกลาง จึงได้ก่อตั้งคณะกลองยาวขึ้นใหม่ โดยเริ่มต้นมีแต่กลองยาว ที่ทำกันเอง และนำดนตรีประเภทอื่น มาประยุกต์เข้ากับคณะกลองยาว และมีจำนวนผู้เล่นเพิ่มมากขึ้น และนำการรำเซิ้งมาประกอบในขบวนและได้จัดแสดงตามงานต่าง ๆ ในระดับหมู่บ้าน ตำบล อำเภอ จังหวัดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

ศิลปะการแสดงกลองยาว เป็นมรดกทางวัฒนธรรมทางอีสานที่งดงามที่ได้รับการสืบทอดจากบรรพบุรุษ จนถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน เป็นสิ่งที่สามารถใช้เป็นสื่อจุดรวมใจของคนในหมู่บ้านและชุมชน ในเวลาฝึกซ้อมหรือไปแสดงในงานต่างๆ จะมีเด็ก เยาวชนของหมู่บ้านเข้าร่วม ไปในงานดังกล่าว จึงทำให้เด็ก เยาวชน เกิดการซึมซับ เอาสิ่งที่ดีงามของวัฒนธรรมแล้วจึงมีการถ่ายทอดให้แก่เด็กและเยาวชน สามารถสร้างรายได้ ให้กับครอบครัว และชุมชน พร้อมทั้งเป็นการอนุรักษ์ วัฒนธรรมอีสาน มาจวบจนทุกวันนี้