วัดป่าภูหายหลง เดิมชื่อวัดภูเขากลอย ตั้งบนภูเขาหลง พื้นที่รอบวัดเป็นป่่าดงพงไม้ ซึ่งวัดถูกทิ้งร้างมานานหลายสิบปี จนปี พ.ศ.2541 พระครูภาวนาวิทยาคม (วิชา อภินันโท) ได้ธุดงค์พร้อมด้วยพระประพันธ์ อนาวิโล ซึ่งเป็นศิษย์หลวงปู่หล้า เขมปัตโต วัดบรรพตคีรี (ภูจ้อก้อ) พระอาจารย์ประพันธ์ อนาวิโล ได้มาตั้งชื่อวัดใหม่เพื่อความเป็นสิริมงคลว่า "วัดป่าภูหายหลง" ซึ่งมีความหมายว่า ดินแดนแห่งความหลุดพ้นจากความหลงทั้งปวง คือ พุทธบริษัท 4 ที่มาปฏิบัติธรรม ไม่หลงมัวเมาอยู่ใน กิเลส ตัณหา โลภะ โทสะ โมหะ

ปี พ.ศ. 2545-2546 ได้รับอนุญาตให้สร้างเป็นวัดในพระพุทธศาสนา และได้รับวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 19 กันยายน ๒๕๕๒ พื้นที่วัด 120 ไร่ เป็นพื้นที่เสนาสนะเพียง 13 ไร่ ปัจจุบันสามารถสร้างศาลาการเปรียญ กุฏิที่พักสงฆ์ และเป็น สถานที่ทำบุญ รักษาศีลและเจริญภาวนาของประชาชน