เป็นขนมที่ทำขึ้นเพื่อใช้ในเทศกาลเดือน ๑๐ ของชาวภาคใต้ซึ่งใช้ในพิธีทำบุญและตั้งเปรต ในวันแรม ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ โดยแต่ละพื้นที่จะมีลักษณะที่แตกต่างกันออกไป เช่น จังหวัดนครศรีธรรมราชจะเรียกขนมชนิดนี้ว่า
“ลาเช็ด” กล่าวคือใช้ไข่แดงผสมน้ำมัน “เช็ด” หรือ “ทา” กระทะ แล้วทอดเส้นแป้งลงไปแล้วตักขึ้นมาเป็นแผ่นลา ส่วนจังหวัดกระบี่ จะเรียกขนมชนิดนี้ว่า “ลาลอยมัน”
คือ ทอดเส้นแป้งลงไปในน้ำมันที่เคี่ยวจนเดือด แล้วยกขึ้นมาทำเป็นรูปต่าง ๆ

ขนมลา จึงใช้เป็นสัญลักษณ์แทนแพรพรรณเครื่องนุ่งห่ม เพราะมีลักษณะเป็นเส้นใยเสมือนใยที่ถักทอเป็นผืนผ้าแพรพรรณเครื่องนุ่งห่ม
แล้วอุทิศบุญไปให้ “ตายาย” หรือ “เปรตชน” ซึ่งเป็นบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้ว

ขนมลาลอยมัน นอกจากจะมีลักษณะเป็นรูปสามเหลี่ยมทั่วไปแล้ว
ก็จะพัฒนาแปรรูปให้มีลักษณะต่าง ๆ ได้ เช่น ม้วนเป็นทรงกลมยาว หรือทำเป็นรูปหมวกเล็กๆ เป็นต้น ทั้งนี้ภูมิปัญญายังสามารถเก็บขนมลาไว้รับประทานได้นาน โดยนำขนมลามาใส่ไว้ในภาชนะประเภทเครื่องปั้นดินเผาและปิดฝาผนึกไม่ให้ลมเข้าได้ เรียกว่า“ทับลา”ซึ่งเป็นภูมิปัญญาในการถนอมอาหารที่สืบต่อกันมาเนิ่นนาน

ส่วนผสม

- ข้าวเจ้า

- ข้าวเหนียว

- น้ําตาลทราย

- น้ําตาลจาก นํามาเคี่ยวจนข้นเป็นสีน้ําตาลแดง ชาวบ้านเรียกว่า “น้ําผึ้งจาก” ซึ่งเป็นน้ําตาลที่

สามารถหาได้ในท้องถิ่น หากเป็นพื้นที่อื่นอาจใช้น้ําตาลทรายแทน

วัสดุ/อุปกรณ ์

- กระทะใบใหญ่

- เตาถ่าน (ปัจจุบันเปลี่ยนเป็นเตาแก็ส)

- ไม้หรือช้อนส้อมไว้เขี่ยขนมลาที่ทอดเสรจแล ็ ้ว

- ผ้าชุบน้ํามันพืชและไข่แดง (ใช้ทากระทะเพื่อป้องกันไม่ให้ขนมติดกระทะ)

- ที่โรยเส้น อดีตชาวบ้านนิยมใช้กะลามะพร้าวแล้วเจาะรูเล็กๆ เรียกว่า “พรกลา” แต่

ปัจจุบันเปลี่ยนมาใช้กระป๋องนมแทน เนื่องจากทําง่าย ทนทานกว่า อีกทั้งสามารถเจาะรูได้เพื่อให้ได้ขนาดที่ต้องการ

ง่ายกว่าการเจาะกะลามะพร้าว

สภาวัฒนธรรมจังหวัดกระบี่

สนับสนุนงบประมาณโดย: กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม