วัดตะไกรตั้งอยู่ใกล้กับวัดหน้าพระเมรุราชิการาม หมู่ที่ 2 ตำบลคลองสระบัว อำเภอพระนคร

ศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

วัดตะไกรไม่ปรากฏหลักฐานในพระราชพงศาวดารว่าใครเป็นผู้ก่อสร้าง แต่ชื่อวัดของวัดได้

ปรากฏอยู่ในวรรณคดี เรื่องขุนช้าง-ขุนแผน ซึ่งเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในสมัยอยุธยา จากการ

ศึกษาทางด้านโบราณคดี สามารถสรุปลำดับพัฒนาการของวัดตะไกร ได้ดังนี้

สมัยแรกสร้างได้นำดินเหนียวปรับถมพื้นที่ทั้งวัด แล้ววางผังตามแกนทิศตะวันออก-ทิศตะวันตก

โดยหันหน้าไปทางทิศตะวันออก เขตพุทธาวาส เริ่มจากกำแพงแก้วถัดจากวิหารเป็นเจดีย์

ประธานแปดเหลี่ยม ทางทิศใต้ติดกับเจดีย์ประธานมีเจดีย์ราย หมายเลข 1-6 ตั้งอยู่ด้านหน้า

วิหาร นอกกำแพงทิศตะวันออกมีสระน้ำจำนวน 2 สระ สร้างด้วยการก่ออิฐเป็นกรอบ

โบราณวัตถุที่พบได้แก่ ส่วนประกอบทางสถาปัตยกรรม เครื่องมือ เครื่องใช้ในชีวิตประจำวัน

เช่น เตาเชิงกราน หม้อดินเผาแบบต่างๆ เศษภาชนะสีดำขัดมันคล้ายบาตรของพระภิกษุสงฆ์

เครื่องถ้วยลายครามจีน กำหนดอายุราวพุทธศตวรรษที่ 21-22

สมัยที่ 2 มีการถมดินพื้นที่เขตพุทธาวาสสูงขึ้นอีก 50 เซนติเมตร พบโบราณวัตถุที่ใช้ในชีวิต

ประจำวันภายในวัด เช่น เตาเชิงกราน ตะคันดินเผา เบ้าหลอมโลหะ ภาชนะดินเผาจากแหล่ง

ต่างๆ วัดนี้มีพระสงฆ์จำพรรษาตั้งแต่สมัยแรกจนถึง พ.ศ.2310

สมัยรัตนโกสินทร์ระหว่างรัชกาลที่ 4 ถึงรัชกาลที่ 5 ได้มีผู้คนเข้ามาใช้พื้นที่ของวัดตะไกร

อีกครั้งหนึ่ง พบหลักฐานการบูรณะคือ มีการเทพื้นภายในโบสถ์ ทับพื้นเดิมสมัยอยุธยา

ตอนปลาย

โดย...วัฒนธรรมอำเภอพระนครศรีอยุธยา

สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดพระนครศรีอยุธยา