ในมณฑปที่เห็น อยู่นี้สร้างในปี2503 โดยพระอธิการละมูลอดีตเจ้าอาวาส เป็นที่ประดิษฐาน ของพระโบราณองค์หนึ่ง ชื่อว่า"หลวงพ่อโต" เป็นพระพุทธรูปที่ศักสิทธิ์ และเป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวบ้านในละแวกนั้น
ซึ่งจะมีการแก้บล ด้วยหนังตะลุงครับ(ถือว่าแปลก)
ในปี2554 มีการบูรณะองค์หลวงพ่อโตโดยกรมศิลป์ฯ ทำให้พบว่านัยพระเนตร ของหลวงพ่อมีอักษรโบราณ จารึกอยู่ทั้ง ๒ข้าง(ข้อมูลนี้จะทราบเฉพาะบุคคลเท่านั้น เพราะกลัวเป็นอันตรายต่อ องค์พระโบราณ)
และระหว่างบูรณะพระมณฑป ก็ได้พบคัมภีร์โบราณอีกประมาณ 13-15ผูก บ้างก็เขียนไทยตัวพิมพ์ แต่ส่วนหนึ่งจารด้วยอักษรขอมโบราณ ชำรุดมากพอสมควร (ปัจจุบันไม่ทราบว่า ถูกเก็บไว้ไหนหรือโดนทำลายไปแล้วด้วยความไม่เห็นคุณค่า หรือไม่ก็โดนปลวกกินไปหมดแล้ว) ถ้าอย่างไรทางสำนักลองไป สืบทำบัญชีดู วัดนี้เป็นวัดบ้านนอกวิถีชีวิตยังเป็นแบบชนบทน่าไปเที่ยวครับ (ก็เพราะชนบทนี้ล่ะครับคนเลยไม่สนใจ ปล่อยปะละเลยอะไรหลายๆ อย่างครับ)